Feestdagen en het nieuwe jaar

Hoi!

Ik heb mijn blog een beetje verwaarloosd, maar het was zo druk de laatste drie weken!

Vlak voor kerst zijn er al aardig wat mensen naar huis gegaan waardoor de groep met kerst gehalveerd was. Dat betekent dus bijna dubbel de hoeveelheid werk voor de mensen die zijn gebleven.
De 24e (christmas eve) hadden we een diner, zoals elke familie met kerst. Er waren alleen tradities die ik nog nooit had met kerst. Naast onze borden lagen christmas crackers, later uitgelegd door de britten aan tafel want geen van de nederlanders had ooit zo’n ding gezien. Ik weet ook niet precies hoe ik het uit moet leggen, maar het lijkt op een confettikanon waarbij jij en de persoon naast je een uiteinde vastpakt. Zo maak je met de hele tafel een cirkel en trek je tegelijkertijd aan de uiteinden. In de poppers zit een soort papieren kroon die je op moet doen, een slechte grap en een klein cadeautje. In die van mij zat een pakje kaarten en ik had geluk, want de anderen kregen meetlinten op spiegeltjes. Na het diner deden we de cadeau’s. De week daarvoor hadden we al lootjes getrokken en dingen voor elkaar gekocht. Ik kreeg koekjes en chocola en van Bob en Lynne kreeg iedereen een versiert struisvogelei. Ik heb geen idee hoe ik die mee ga krijgen zonder dat die breekt, maar ik heb nog zes weken om dat uit te zoeken.

De periode kerst en oud&nieuw is het zwaarst. Er zijn weinig vrijwilligers, op dat moment ongeveer 25 babies en bijna geen food trucks. Hoewel food trucks meer werk betekent voor de vrijwilligers, zijn ze wel belangrijk rond kerst, want tijdens kerst is alles gesloten en de zondag daarvoor ook. Zonder food trucks komt er geen eten voor de dieren. De laatste tijd hebben we bijna alleen papaya en aubergine en af en toe een dag dat we alleen maar bezig zijn met bananen. De bananen vind ik niet zo erg, want daar eet ik er zelf dan ook veel van. Ik kan alleen geen papaya meer zien of ruiken. Wanneer we die van de truck af moeten laden zitten alle pesticiden er nog op en hier in Zuid-Afrika zijn ze minder strikt met wat je wel en met wat je niet mag gebruiken. Omdat ik hier altijd wondjes op mijn handen heb, brandt en jeukt het vreselijk zodra ik de ongewassen papaya's aanraak.
Ook met de baby's is het harder werken. Normaal nam je misschien een baby box mee naar je kamer, nu loop ik met twee met de daarbij horende vier tot acht flesjes. Sommige baby's zitten aan de diarree, dus daar ruikt dan je hele kamer naar en als je echt pech hebt verliezen ze hun luier. Na een aantal weken worden deze dingen zo normaal en wordt je zelfs heel blij als je vaste poep ziet in plaats van diarree.

Na kerst is mijn kamergenoot terug gegaan naar Nederland en had ik de kamer voor mezelf tot 1 januari. Op oudjaarsdag kreeg ik een duits meisje bij mij op de kamer. Zij was hier al een tijd, maar in haar kamer waren alle bedden opgemaakt voor nieuwe mensen en moest zij bij mij intrekken. Ik ben daar ook wel blij om, want we kenden elkaar al en we blijven kamergenoten voor nog vier weken. Sinds gister hebben we er nog een kamergenoot bij die ook al eens eerder hier is geweest, dus kamer 7 in Franklin’s is erg gezellig op dit moment. Op nieuwjaarsdag zijn er acht nieuwe mensen bij gekomen! We maakten ons wat zorgen, omdat er twee gezinnen bij zaten. Maar de kinderen zijn 17, 19 en 20 en iedereen kan alles doen wat gedaan moet worden. Daarvoor waren het steeds dezelfde mensen die zware dingen moesten tillen, dus iedereen was erg blij met de extra hulp en de dagen zijn een stuk minder zwaar geworden. Veel van deze mensen zijn alweer vertrokken of gaan binnenkort en volgende week krijgen we er weer veertien nieuwe vrijwilligers bij.

In de afgelopen weken is mijn ochtendtaak van Monty naar quarentine gegaan en van quarentine naar babies deze week. Quarentine is nu helemaal leeg, omdat alle apen daar nu al in een intro zitten! Ook George, een baviaan die er al zit sinds ik hier aankwam en ongeveer even oud is als mijn babies van vorig jaar. Hij zit nu dus bij hen in Middles, omdat hij gehouden is als huisdier en nog moet leren een baviaan te zijn. Hij was al erg speels in quarentine, dus ik kan niet wachten om binnenkort in Middles te gaan en hem daar rond te slingeren!
Vorige week heb ik nog een van de babies geadopteerd. Ze heet Kahlua en voor een vervet heeft ze een stevige bouw en is erg fluffy. Elke keer als we haar wegen, is ze aangekomen. Een gezonde baby dus en ze is ook nog knuffelig.

Als laatste wilde ik jullie nog op de hoogte houden van de enge beesten die hier rond kruipen. Vorige week hadden we weer een slang bij de dorms: weer een spitting cobra! Het kan dezelfde zijn als de laatste keer, maar er kan ook ergens in de buurt een nest hebben gezeten. Geen van beide mogelijkheden klinkt aangenaam…
Daarnaast blijf ik me verbazen over de verschillende insecten hier. Ik heb al een aantal gigantische wandelende takken gezien met vleugels, motten zo groot als mijn hand en de spinnen hier pak je ook niet zomaar op. Een paar dagen geleden zat er een spin in baby kitchen met een groen lijf en rode poten. Het enige wat iemand daarover zei was dat het heel erg pijn zal doen als die je bijt. En die spin is niet de enige. Een nieuw meisje dat maandag kwam werd haar eerste nacht gestoken door een schorpioen die in haar bed verstopt zat. Warm welkom…

Tot nu toe heb ik zes weken weten te overleven zonder gestoken of gebeten te worden en zonder ziek te worden. Ik hoop dat dat nog zo blijft voor de andere zes weken en zal proberen vaker mijn blog bij te houden