14 jan t/m 3 feb

Hoi!

De tijd gaat zo snel hier dat ik ineens nog maar een paar weekjes over heb...

Sinds twee weken geleden wordt alles steeds beter. We zitten weer boven de 30 vrijwilligers, rond kerst hadden we er ongeveer 15. Ik begin dus eindelijk weer wat te herstellen van die drukke periode. De meeste vrijwilligers hier zijn nu Nederlands, Duits of uit Groot-Brittanië. Eerlijk gezegd moet ik wel wat wennen aan al die nederlanders, want ook voor mij komen ze best wat onbeleefd over.
Inmiddels hebben we ook al 39 baby’s, 29 vervets en 10 bavianen. Volgens de mensen hier die vaker hebben gewerkt tijden baby season zijn dat meer bavianen dan normaal. De achtergrondverhalen van deze baby's zijn soms vreselijk. Er was een baviaan binnengekomen die zo was geschoren alsof hij een broek aan had en een menselijk kapsel had. Volgens degene die hem bij ons meldde was het voor de uitslag op zijn huid… Mensen proberen vaak zo’n baby te houden als huisdier, want natuurlijk zien ze er schattig uit. Die baby blijkt dan toch lastiger te zijn dan gedacht en surprise, surprise: het wordt een volwassen baviaan met gigantische slachttanden. Je zou denken dat mensen dat inmiddels zouden weten, maar de babies blijven binnenkomen.

Twee weken geleden heb ik de leiding over Georgie gekregen, het verblijf waar de baby's in zitten. Het is erg fijn om mijn ‘eigen’ stukje Riverside te hebben en het was alvast een goede voorbereiding voor vorige week, want IK BEN TEAMLEADER! In het begin was ik wat nerveus toen ik werd gevraagd om teamleader te worden, maar het gaat allemaal prima. Alleen de dagen met de baby's waren hectisch, maar dat was omdat de helft van mijn team ziek was. Deze week heb ik andere mensen in mijn team en ze werken allemaal super hard. De dagen worden ook steeds minder lang, omdat we vaak al het werk voor de lunch al af hebben. De enige taken die we hebben zijn hide cleaning, afternoon foodprep en in Georgie/Monty/Middles zitten. The hide (of the boma) is de plek waar vrijwilligers in hun vrije tijd kunnen zitten en waar we elke zaterdag een braai hebben. Deze moeten we elke dag om 14:00 schoonmaken. Afternoon foodprep is het voeren van alle dieren, op main camp na. Dat zijn dus Clinic, Quarentine, Monty, de ganzen, ezels en de struisvogels.
Je leest het goed: Quarentine is terug! Een week geleden kregen we een vervet die net te groot was voor Georgie, maar er was nog steeds niks in Quarentine. Omdat het sociale dieren zijn kon hij daar dus nog niet heen en verbleef hij in clinic. Een paar dagen geleden zijn er twee andere vervets bij gekomen en is Quarentine weer een van de taken geworden.
Met de vervets kwam er ook een thick tailed bush baby bij! Hij gromt alleen naar iedereen, dus mensen noemen hem the evil bush baby. Bug catching is dus ook weer een van de werkzaamheden hier en ik heb het best wel gemist. Je loopt gewoon over de akker op zoek naar beestjes en zo nu en dan zie je een vrijwilliger achter een sprinkhaan aan rennen.

In de afgelopen weken heb ik ook weer twee excursies gedaan. Eerst de panaroma tour met dit keer mooi weer. Dat was dus een mooie dag om bij te bruinen met mooi uitzicht en ik kreeg eindelijk mijn kans om de big swing te doen! Ik heb eerst een paar mensen zien vallen en ik vond het zo eng dat ik eerst misschien niet wilde. Je staat op een platvorm met je hakken over de rand met daaronder helemaal niks voor een paar honderd meter. Vervolgens moet je jezelf achterover laten vallen lang een waterval en maak je een grote slinger naar de andere kant van de canyon. Ik heb mezelf toch overgehaald, want ik wist dat als ik het niet zou doen en we zouden wegrijden, dat ik er spijt van zou krijgen. Ik bleek niet de enige, dus ben ik samen gegaan met een meisje dat ook twijfelde. Als je staat te kijken lijkt de val vrij kort, maar voor mijn gevoel duurde het eeuwig. Ik zag het platform steeds verder weg gaan en ik verwachte het punt waarop het touw aan je trekt en je naar de andere kant slingert. De val duurde langer en ik wilde me aan iets vast houden, maar het enige wat ik vast hield waren het touw en dat andere meisje dus blijf je vallen. Ineens in daar die ruk aan het touw en vlieg je voor je gevoel met enorme snelheid naar de andere kant dat je denkt dat je tegen de wand aan gaat knallen. Na die adrenalinekick kon ik alleen maar lachen en ik ben heel blij dat ik het gedaan heb. Eigenlijk wilde ik meteen nog een keer, maar we moesten door naar de volgende stop.
De week erna was er weer een kruger trip, mijn derde kans om neushoorns te zien. Helaas hebben we ze niet gezien. Ze worden zo zeldzaam en de populatie gaat zo hard achteruit door stroperij dat ik bang ben dat ik er nooit een zal zien in het wild. In de kampen in het Krugerpark hangen borden met een kaart van kruger waar je kunt aangeven waar welk dier is gezien die dag en de dag ervoor. Elk dier heeft zijn eigen kleur magneten en die van de neushoorn is oranje. Ik snapte alleen eerst niet waarom er helemaal geen oranje magneten waren. Eronder stond de reden: stropers. Ik heb ook weer zo’n night tour gedaan en een van de eerste dingen die we zagen waren twee cheetahs! Die nacht en de dag erna hebben we ook heel veel hyena’s en jakhalzen gezien. De olifanten blijven ook indrukwekkend om naar te kijken en ze kwamen een paar keer wel heel dichtbij omdat ze onze bus stonden uit te dagen.

Al met al twee geslaagde excursies en met nog maar twee weekjes te gaan ga ik volop genieten van de dieren hier. Dit is dus mijn laatste blog, want de meeste van jullie zie ik binnenkort wel.
Tot over een paar weekjes!